Elke stad schreeuwt om zijn luwte-oase

Heb je soms ook zo van die dagen waarin je het gevoel hebt overgevraagd te zijn? Het lijkt wel alsof iedereen jouw aandacht nodig heeft. Daarnaast komt nog het beantwoorden van de mails, de deadline van een o-zo-belangrijke vergadering, verwerken van de sociale media, de praktische organisatie van het gezin, de verwachtingen van de familie, de te verwerken nieuwsflashes, die beloftes die je deed als bestuurslid van de sportclub, ...

Wie zei ook weer ‘Trop is teveel en teveel is trop’?

Onze zintuigen worden dag-in, dag-uit geprikkeld. Deze prikkels komen binnen via de zintuigen en als de hersenen niet in staat zijn om prikkels gelijktijdig te verwerken, ontstaan door over- stimulatie een opgejaagd gevoel, concentratieproblemen en irritatie.

Daarom wordt er voortaan ook geëxperimenteerd met prikkelarme omgevingen. Deze omgevingen hebben bij voorkeur gedimde lichten of minder geluiden, minder data, minder verwachtingen,... De hoeveelheid prikkels wordt drastisch beperkt. Zo kent men in Vlaanderen prikkelarme kermissen, een prikkelarm uur in de winkel of in musea, prikkelarme voorstellingen,...

Een tijdje geleden kreeg ik de volgende vraag: moeten wij elk park of wijkgroen volstoppen met openbare BBQ’s, fitnesstoestellen, speelpleintjes, ... Altijd maar actie...is dit wel nodig?
De vraag bleef mij achtervolgen en toevallig las ik onlangs het begrip ‘luwte-oase’ op een website van omgeving.vlaanderen.be. Dit was het antwoord!

Bij luwte-oases zorgen we voor zintuiglijke rust. Ze bieden oases van rust, verstilling en vertraging. Hoe groter het contrast met de omgeving, hoe kwalitatiever de luwte-oase. Daarnaast bieden ze geborgenheid, afzondering en beschutting: ze vormen plekken om je terug te trekken en je te concentreren. Ze geven een veilig gevoel om even te kunnen schuilen of zich te verschuilen, weg van alle impulsen.

En ten slotte stralen ze een buurtgevoel uit. Ze vormen plekken die voor iedereen toegankelijk zijn en die op een gedragen en participatieve manier zijn ontstaan.

Er bestaat een waaier aan plekken die je als luwte-oase kan benoemen. Wat hebben ze gemeen- schappelijk? Het zijn altijd groene plekjes die zintuiglijke rust bieden in een drukke omgeving. Anders gezegd zijn op die plekjes het aantal prikkels om je heen beperkt.

Misschien moeten we in iedere stad wel bewust op zoek naar dergelijke plekken. Dat kan gaan over een klein bosje, een groene begraafplaats, maar ook een landschapspark, ...

Het zou ook fijn zijn die luwte-oases ook verder zo te benoemen. Dan weet iedereen wat het statuut is en is er minder verleiding om ze vol te stouwen met actie. Geen reclame, muziek, gebabbel, sporttoestellen,...

Steden schreeuwen om dergelijke plekken. Deze stilteplekken zijn essentieel voor een gezonde leefomgeving en toch staan ze zelden op de agenda van de gemeenten.

Gezien iedereen de mond vol heeft van mentaal welzijn, dan mag ik hopen dat daar in de beleids- periode ‘24-’30 verandering in mag komen...